Erkin Oksak

6 november 2009. Ik leefde als een rondrennende kip zonder kop. Had mijn prioriteiten niet op orde. Ik had toen werkelijk geen idee hoe de voedings- en farmaceutische industrie in elkaar staken. Ik was te naïef. Toch grappig voor iemand die zichzelf best wel slim vindt. Ik was totaal niet met mijn gezondheid bezig. Keek nooit op de etiketten aan de achterkant van voedingsproducten. Ik vrat me bijna elke avond vol met chips en dronk cola als water. Op deze dag kreeg ik te horen dat mijn moeder was gediagnosticeerd met longkanker.

Die dag vergeet ik nooit meer. Ik, mijn broertje, mijn vader en moeder kwamen bij elkaar om te bespreken wat de volgende stappen zouden worden. Mijn moeder had gelukkig geen uitzaaiingen. Dat gaf mij hoop. De longartsen besloten in overleg met ons daarom tot een operatie. Er zou een stukje aan de bovenkwab van haar rechterlong worden weggesneden. Ik had vertrouwen in de chirurgen en op een goede afloop. Op 27 december 2009 werd zij geopereerd. De operatie verliep goed en op 27 maart 2010 ging zij voor een controle naar haar arts. Daar kreeg zij verpletterend nieuws te horen. Bij een PET scan die 3 weken ervoor was gemaakt werden uitzaaiingen gezien. Mijn moeder was in shock. Voornamelijk omdat haar artsen haar hadden verzekerd dat dat niet het geval was. Anders hadden ze geen operatie uitgevoerd. Ik begon nu wel te twijfelen. Tot dat moment had ik een onwrikbaar vertrouwen in de artsen. Zouden de uitzaaiingen wellicht veroorzaakt zijn door de operatie? De dokters stelden een nieuwe behandeling voor: 4 aparte chemokuren en 15 bestraling sessies (!).

In juni 2010 werd begonnen met de eerste chemokuur. Ik zag gaandeweg mijn moeder verzwakken. Tweede en derde kuur volgden al snel. Na de derde kuur werd mijn moeder erg depressief en dacht vaak aan de dood. Haar lichaam werd compleet verwoest door de chemokuren. Dit kan niet normaal zijn dacht ik. Is dit kankergeneesmiddel het resultaat van 70 jaar kankeronderzoek en honderden miljarden dollars aan onderzoeksgelden verstrekt aan farmaceutische bedrijven en gefinancierd uit publieke middelen? Hebben ze 70 jaar de tijd gehad om iets destructiefs als een chemokuur te verzinnen? WOW! In overleg met mijn vader en broertje (en mijn moeder maar zij was nauwelijks aanspreekbaar) hebben we besloten om de vierde chemokuur niet te laten plaatsvinden. De longartsen stribbelden eerst tegen maar ik wilde er niet aan beginnen. “Zien jullie niet dat ze dood wil?”, zei ik. Daarbovenop begonnen ze in juli 2010 ook al met de bestralingen. 15 sessies in totaal. Dat duurde tot oktober 2010. Maar mijn moeder bleef zwaar depressief.

Tijdens de chemokuren begon ik mijn eigen onderzoek te verrichten. Het kon er bij mij niet in dat chemotherapie en bestraling de antwoorden waren op 70 jaar kankeronderzoek. Ik begon te ontdekken dat er andere niet reguliere behandelingen waren die ook effectief bleken te zijn geweest in de strijd tegen kanker. Hier hadden de artsen ons natuurlijk nooit over verteld. In alle eerlijkheid geloof ik ook dat ze hier niets van af wisten. Artsen worden namelijk (bij)geschoold door de farmaceutische industrie. En deze industrie wil niets maar dan ook niets weten van ”natuurlijke” behandelmethoden waar geen geld op te verdienen valt. Tijdens één van mijn zoektochten kwam ik uit op melkkefir, een superprobiotische drank. Gefermenteerde melk zeg maar. Het blijkt dat melkkefir jouw immuunsysteem versterkt en jouw darmflora voorziet van miljarden aan goede bacteriën. Ook heb ik gelezen dat kefir kankercellen kan vernietigen door het immuunsysteem zijn werk te laten doen. Ik begon te onderzoeken hoe ik zelf thuis melkkefir kon maken en het kon geven aan mijn moeder. Ik had 20 gram levende micro-organismen (de zgn. witte bloemkoolachtige melkkefirkorrels) bij een gespecialiseerde webshop gekocht en na een paar mislukte pogingen lukte het eindelijk. Ik had mijn eigen melkkefir gebrouwen! Ik was zo enthousiast! Ik begon het onmiddelijk mijn moeder te geven. Eerst vond ze de smaak wat zuur maar later wende ze eraan. Ik zei tegen haar dat ze elke dag 1 glas melkkefir ‘s-ochtends op een nuchtere maag moest drinken. Ik heb daarna mijn vader geleerd hoe hij zelf melkkefir kon brouwen zodat hij het elke dag aan mijn moeder kon geven (en zelf ook ervan kon drinken).

Mijn moeder leeft nog steeds. Gelukkig! Ze gaat elke 6 maanden naar haar longarts voor controle. Ze is kankervrij verklaard. Ik kan niet bewijzen dat melkkefir haar heeft gered. Maar ik voel diep van binnen van wel. Wel heeft ze blijvende last van de schadelijke bijwerkingen van chemo zoals tintelingen in haar gezicht en vingertoppen. Een groot aantal zenuwcellen blijkt onherstelbaar te zijn beschadigd.

Ik beschouw de farmaceutische industrie als één van de grootste gevaren voor onze samenleving. We hebben zelden geneesmiddelen nodig. Bijna alle medicijnen zijn giftig en houden ons ziek. Ze zijn niet gericht op genezing maar op symptoombestrijding. Ik heb lang nagedacht voordat ik deze stap heb gezet. Voedings- en medicijnfabrikanten hebben een morele verantwoordelijkheid voor ons welzijn en voor onze gezondheid. Het is te makkelijk om te zeggen: ”als je geen chemisch opgeblazen plofkip wilt eten, ga je dan toch naar een biologische winkel”. Nee! Waarom zou ik gedwongen moeten worden om naar een biologische winkel te gaan? Wat voor samenleving laten we dan na aan onze kinderen en kleinkinderen? Willen we dat? Op 11 maart 2016 heb ik Healthwatch Nederland opgericht. Een non-gouvernementele actie-organisatie die gericht is op het openbaren van corruptie en misstanden binnen de voedings- en farmaceutische industrie. Ik zal hoogstwaarschijnlijk bij sommigen (werkzaam in de industrie en/of overheid of elders) kwaad bloed zetten. Maar I don’t give a rat’s ass.

P.S.
Lees hier de 9 wetenschappelijk onderbouwde gezondheidsvoordelen van kefir.

Back to top button