Gezondheidszorg

  • Ziekenhuizen verzwijgen elk jaar honderden dodelijke medische missers

    Honderden ziekenhuispatiënten komen elk jaar om het leven door medische missers die niet worden aangemeld bij de inspectie. Dat is af te leiden uit de [highlight]lijsten van ziekenhuisdoden die de Inspectie voor de Gezondheidszorg na een jarenlange juridische strijd aan RTL Nieuws heeft gegeven[/highlight].

    In de lijsten staat dat de afgelopen drie jaar van 1215 patiënten is gemeld dat ze zijn overleden door een zogeheten calamiteit. (bron) Maar op grond van berekeningen van instituut Nivel blijkt dat in dezelfde periode ongeveer 3000 ziekenhuispatiënten het slachtoffer moeten zijn geworden van medische missers. Ziekenhuizen houden dus ongeveer 60 procent van deze gevallen onder de pet.

    “De doofpot van medische missers gaat open”, zegt RTL-onderzoeksverslaggever Hester van Yperen. [highlight]”Voor het eerst zien we hoe vaak ziekenhuizen dodelijke missers melden en tegelijkertijd hoe massaal ziekenhuizen die missers verzwijgen.[/highlight]”

    Kaart: bekijk hier hoeveel fatale missers het ziekenhuis bij jou in de buurt meldt

    [highlight]Slachtoffers van medisch falen zijn vooral 65-plussers en baby’s[/highlight]. Bij de gevallen die wél werden aangemeld bij de inspectie, is in het overgrote deel (90 procent) inderdaad sprake van fouten bij de behandeling in het ziekenhuis.

    [highlight]Verschillende ziekenhuizen kwamen de afgelopen tijd in het nieuws doordat patiënten overleden door fouten, terwijl de ziekenhuizen dat verzwegen[/highlight]. Dat gebeurde onder meer in het UMC Utrecht en in Tergooi Ziekenhuizen in Hilversum. Maar het zijn zeker geen incidenten, erkent de zorginspectie: alle ziekenhuizen, op één na, maken stelselmatig te weinig melding van calamiteiten.

    Ook academische ziekenhuizen melden te weinig
    Academische ziekenhuizen presteren niet beter dan andere ziekenhuizen. Ze doen stuk voor stuk te weinig meldingen. De Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft alle academische centra onlangs op de vingers getikt: van dit soort grote ziekenhuizen met ernstig zieke patiënten worden meer meldingen verwacht. Het AMC in Amsterdam doet het laagste aantal meldingen van alle academische ziekenhuizen. In de periode 2013-2015 werden 16 dodelijke calamiteiten aangemeld.

    Dit zijn de aantallen dodelijke medische missers waarvan de inspectie op de hoogte is gebracht:

    2013: 382
    2014: 411
    2015: 422

    Van de 1215 doden ging het om:

    739 65-plussers
    341 mensen van 18-65 jaar
    131 kinderen (tot 18 jaar), voornamelijk baby’s
    Bij vier mensen werd de leeftijd niet vermeld

    Bron: RTL Nieuws

  • Hoe de man van Edith Schippers tonnen verdient over de ruggen van patiënten

    Sander Spijker, de man met wie minister van Volksgezondheid Edith Schippers al 20 jaar getrouwd is, helpt zorginstellingen via adviesbureau P5COM “slimmer” declareren. Dit winstgevende advieswerk lijkt in strijd te zijn met het “zinnige en zuinige zorgbeleid” van zijn vrouw.

    Zoveel mogelijk geld binnenhalen
    Sinds Edith Schippers minister van Volksgezondheid is, zit Spijker in de gezondheidszorg. Eerst was hij manager van het Slotervaartziekenhuis, dat later ten onder ging. Nu is hij deskundige die ziekenhuizen adviseert hoe ze ondanks de bezuinigingen van Schippers zoveel mogelijk geld kunnen binnenhalen. Zijn adviezen zijn erop gericht te werken met de meest winstgevende behandeltijd, zo blijkt uit onderstaand voorbeeld.

    Perverse prikkel
    [highlight]Spijker leert zorginstellingen welke patiënten veel geld opleveren en welke niet. [/highlight]Hij verdient geld voor de behandelaar en voor zichzelf. Het declareren in de zorg gebeurt vooral aan de hand van zogeheten diagnosebehandelcombinaties (DBC’s). Behandelingen worden betaald in diverse tijdvakken, waarvoor aparte vergoedingen gelden. De behandeling van depressie levert in het tijdvak 3000 tot 6000 minuten een bedrag van 7850 euro op. Een behandelaar zegt dat dit de perverse prikkel in het systeem is. Het levert immers het meeste geld op door laag in een tijdvak te blijven, [highlight]of wanneer je hoog in een tijdvak zit nog een aantal minuten extra te behandelen zodat je in een hoger tijdvak uitkomt dat twee keer zoveel geld oplevert.[/highlight] De adviezen van Spijker zijn erop gericht te werken met de winstgevendste behandeltijd.

    “Bij groen kun je de behandeling het beste stoppen want dan verdien je het meest”
    [highlight]Spijker introduceerde een soort stoplichtsysteem, waarbij kleuren aangeven hoe rendabel het behandelen van een patiënt nog is.[/highlight] Zo vertelt de echtgenoot van Schippers in een interview met Skipr: “Op bijvoorbeeld een balk wordt de behandeltijd weergegeven. Aan het begin van een tijdvak kleurt dat groen, het midden is geel en de bovenkant kleurt rood. Bij groen kun je de behandeling het beste stoppen want dan verdien je het meest, geel is ook nog goed om te stoppen maar minder rendabel en bij rood kun je beter doorgaan, tot je in het groen van een volgend tijdvak zit”. Door het dashboard is er de mogelijkheid om precies te zien wat de meest rendabele keuze is in de behandeling. Spijker en collega’s adviseren het gebruik van dit soort systemen. [highlight]Zo kunnen financiële motieven leidend worden in de behandeling.[/highlight]

    “Dus breng je automatisch 15 minuten in rekening terwijl je in werkelijkheid misschien maar vijf minuten hebt gesproken”
    Om ervoor te zorgen dat behandelaren zo rendabel mogelijk werken gelden verder strikte productiviteitsnormen. De hoogte van die normen variëren tussen de klanten van Spijker. Een behandelaar vertelt over een norm van 75 procent maar er zijn ook instellingen waar de norm al richting de 90 procent gaat. Dat betekent dat een behandelaar tussen de 75 en 90 procent van zijn werktijd declarabele werkzaamheden moet verrichten. “Dat betekent slim declareren en overal mogelijkheden zien. [highlight]Dat telt zelfs voor een gesprekje bij het koffieapparaat. Als je daar toevallig een collega treft waarmee je spreekt over een patiënt dan moet je dat declareren.[/highlight] Een gesprek van een paar minuten kun je niet declareren in het systeem, maar een bespreking van een kwartier wel, dus breng je automatisch 15 minuten in rekening terwijl je in werkelijkheid misschien maar vijf minuten hebt gesproken. En van 20 minuten maak je een half uur. Dat is wat slim declareren inhoudt.”

    Hoe ethisch is het om zo te handelen? Duidelijk is dat de consultancy werkzaamheden van Spijker niet in lijn zijn met de doelstellingen die zijn vrouw, minister Schippers, probeert te bewerkstelligen, zoals het inperken van de kostenstijgingen in de zorg.  Maar wel een lekker stel die twee. Ze doen me denken aan Bonnie & Clyde. Zij regelt de wet en hij incasseert de centen. Dit soort figuren vinden zich altijd heel erg fatsoenlijk. Want van belangenverstrengeling hebben ze nog nooit gehoord.

    Bron: FTM

Back to top button